ἱκνέομαι

ἱκνέομαι, lengthd. form of ἵκω (q. v.), ἱκάνω, wh. are the Homeric forms of the [tense] pres. (exc. ἱκνεύμεναι, ἱκνεύμεσθα, Od.9.128, 24.339), first in Alc.98 (s. v.l.): [tense] impf.

A

ἱκνεῖτο S.OC970

: [tense] fut.

ἵξομαι Il.6.502

, Parm. 3.2, A.Supp.159 (lyr.); [dialect] Dor.

ἱξοῦμαι AP9.341

(Glauc.): [tense] aor. 2

ἱκόμην Il.8.149

, etc.; inf.

ἴκεσθαι Sapph.Supp.1.2

[[pron. full] ῐ, exc. when lengthd. by the augm.]; for part. ἴκμενος v. sub voce: [tense] pf.

ἷγμαι S.Tr.229

, part.

ἱγμένος Id.Ph.494

: non-thematic [tense] aor. 2

ἷκτο Hes.Th.481

, [Simon.] 179.4, Euph.2: (ἀφικνέομαι is used in early Prose, exc. in signf. 111; ἵκοντο is f.l. in Th.5.40, ἵκηται is a poet. reminiscence in Pl.Phdr.276d; but ἵκετο is found in Hdt.1.216,

ἵκηται Hp.Loc.Hom. 47

; also in later Prose, Luc.Salt.5, DDeor.6.4, Procop.Pers.1.4, 2.21):—come,

αἶψα δ' ἵκοντο Il.18.532

; ὁπότε Κρήτηθεν ἵκοιτο when he came to us . . , 3.233; ὑπότροπον οἴκαδ' ἱ. Od.22.35;

ἐς χῶρον Il.4.446

;

ἐπὶ νῆας 6.69

;

κατὰ λειμῶνα Od.24.13

;

πρὸς γούνατα Hes.Th. 460

;

ὑπὸ πτόλιν Il.11.182

;

εἰς ὁμόν Parm.8.46

;

πρὸς ὁμοῖον Emp.62.6

;

τυῖδ' ἴκεσθαι Sapph.

l.c.: freq. in Hom., c. acc., arrive at,

ἵκετο νῆας Il.8.149

;

τέλος ἵκεο μύθων 9.56

;

οἶκον . . καὶ σὴν ἐς πατρίδα γαῖαν Od.23.258

; later

ἱκέσθαι γαῖαν Pi.P.4.118

codd.;

βένθος Emp.35.3

;

ἄλσος A.Supp.556

(lyr.);

στέγας S.OT534

, etc.

2 reach, attain to, ποσὶν οὖδας ἱ. Od.8.376; οὐδ' ἵκετο χρόα καλόν, of a spear, Il.11.352;

οὐδ' ὀστέον ἵκετο Od.19.451

(v. ὑπερίημι); so of things, ἠχή, καπνὸς αἰθέρ' ἱ., Il.13.837, 18.207;

ἔμπης ἐς γαῖάν τε καὶ οὐρανὸν ἵκετ' ἀϋτμή 14.174

;

ἐς πόλιν ἵκετ' ἀϋτή Od.14.265

; of Time, ἥβης μέτρον or ἥβην ἱ., Il.11.225, 24.728, etc.;

γήραος οὐδόν Od.15.246

; so

ἐπὶ γῆρας 8.227

; ἠῶ ἱ. live till morn, 17.497; also ὀλέθρου πείραθ' ἱ. Il.6.143;

λέκτροιο παλαιοῦ θεσμὸν ἵκοντο Od.23.296

, cf. 354; θίλην ἐπὶ γένναν ἵ. Emp. 110.9;

ἐς ἄπειρον Xenoph.28

;

ἐς τὸ τυθῆναι Hdt.1.216

;

εἰς τὸ λήθης γῆρας Pl.Phdr.

l.c.:—in various phrases, ἱ. μετὰ κλέος come in quest of glory, Il.11.227; ἐς χεῖρας ἱ. come into one's power, 10.448; ὅ τι χεῖρας ἵκοιτο whatever came to hand, Od.12.331; ἱ. ἐς γενεάν τινος into his family, Pi.N.10.14; ἐς λόγους τοὺς σοὺς ἱ. to speak with thee, S.El.315; ἐνθάδ' ἵξομαι shall come to this at last, Id.Aj. 1365; ἤν ποτε δασμὸς ἵκηται if ever a division come about, Il.1.166.

II with a person as object, τινα ib.139, etc.;

ἔς τινα Od. 6.176

; but also, come to his house, 20.372; Πηλεΐωνάδ' ἵ. to the hut of the son of P., Il.24.338; μετὰ Τρῶας ἱ. 3.264: rarely c. dat., ἐπειγομένοισι δ' ἵκοντο came to them at need, 12.374; cf.

ἱκάνω 11

.

2 of suffering, desire, anger, etc., come upon,

Ἀχιλλῆος ποθὴ ἵξεται υἷας Ἀχαιῶν Il.1.240

; τί σε φρένας ἵκετο πένθος; ib.362;

ὅν τιν' ἵκηται ἄλη καὶ πῆμα καὶ ἄλγος Od.15.345

;

ὁππότε μιν κάματός τε καὶ ἱδρὼς γούναθ' ἵκοιτο Il.13.711

; ἅδος, σέβας ἵ. τινα θυμόν, 11.88, 18.178;

με ἵ. ἄχος κραδίην 23.47

.

3 approach as suppliant,

τὴν ἱκόμην φεύγων 14.260

, cf. 22.123;

τὰ σὰ γοῦνα ἱκόμεθ' Od.9.267

;

θεοὺς προστροπαῖς ἱκνουμένη A.Pers.216

(troch.);

Ζῆνα . . ἱξόμεσθα σὺν κλάδοις Id.Supp.159

(lyr.); [θεὸν] θυέεσσιν ἱκνεῖσθαι approach a god with offerings and prayer, Theoc.Ep.8.3.

b Poet. in [tense] pres., supplicate, beseech,

τάσδε τὰς θεὰς καλῶν ἱκνοῦμαι S.OC1011

;

καί σε πρὸς τοῦ σοῦ τέκνου καὶ θεῶν ἱκνοῦμαι μή . . Id.Aj.588

, cf. OC275, Ph.470; ταύτης ἱκνοῦμαί ς' E.Or.671: c. inf.,

πάντες σ' ἱκνοῦνται . . θάψαι νεκρούς Id.Supp.130

: freq. parenthetic, S.Ph.932, El.136 (lyr.), Ar.Ec.958, Tim.Pers.139.

III [tense] pres. and [tense] impf., it becomes, befits, pertains to, c. acc. et inf.,

φαμὲν ἡμέας ἱκνέεσθαι ἡγεμονεύειν Hdt.9.26

; τοὺς μάλιστα ἱκνέεται (sc. κεκάρθαι) Id.2.36; ἱκνέεται it is usual that . . , Hp.Art.63; later, not impers.,

οὗ ἡ ἱερουργία ἱκνεῖτο D.C.Fr.25.5

;

ὅ[σα τᾶς δίκας ἱ] κνεῖται SIG953.46

(Cnidos, ii B.C.).

b αὐτὸς καὶ ὧν ἱκνεῖται, of a man and those to whom he belongs, i.e. his family, ib.46.25, al. (Halic.).

2 freq. in part., τὸ ἱκνεύμενον that which is fitting, proper, Hdt.6.84; ὁ ἱ., with or without χρόνος, the fit, proper time, Hp.Aër.7, Hdt.6.86.ά; ἐν ἱκνουμένᾳ ἁμέρᾳ Orac. ap. D.43.66; τὸ ἱ. ἀνάλωμα the quota of expense, Th.1.99;

κατὰ τοὺς ἱ. χρόνους Arist.GA750b13

(also of the latter days, D.H. 1.66);

ἱ. καιροί Thphr.CP1.13.3

;

τὰ -ούμενα μεγέθη Arist.GA772a8

;

ἡ ἱ. ἐπιστήμη Id.Pol.1288b16

; τῆς ἱ. ἡλικίας τυχεῖν ib.1332b41; also ἱκνούμεναι ἀποδείξεις convincing proofs, Phld.Piet.79; οὐδὲν εἴρηται ἱ. S.E.M.1.205; λόγος τινὶ ἱκνούμενος favourable, SIG679.77 (Magn. Mae., ii B.C.). Adv. ἱκνουμένως, [dialect] Ion. -ευμένως, fittingly, aright, Hdt. 6.65, Hp.Mul.2.135, M.Ant.5.12.